Posadzka anhydrytowa to znakomity sposób na perfekcyjnie gładką nawierzchnię przystosowaną do wyłożenia panelami drewnianymi bądź dekoracyjnymi płytkami. Można ją z powodzeniem wykonać w niemal wszystkich domowych pomieszczeniach – z wyjątkiem tych najbardziej narażonych na wilgoć, czyli łazienki pralni bądź piwnicy. Z niniejszego artykułu dowiemy się, jakie są główne zalety omawianej posadzki i co zrobić, aby ją uzyskać.
Duża oszczędność czasu to niezwykle istotna korzyść
Posadzki anhydrytowe wyróżniają się przede wszystkim ponadprzeciętną wytrzymałością mechaniczną oraz odpornością zarówno na ściskanie, jak i zginanie. Poza tym ich układanie nie przysparza najmniejszego problemu, ponieważ wysoki poziom płynności znacznie ułatwia rozprowadzanie masy po wybranym podłożu. Jak by tego było mało, wylewka wykazuje właściwości samopoziomujące, a także nie wymaga zbrojenia i stosowania szczelin dylatacyjnych, co oczywiście przekłada się na skrócenie całego procesu do niezbędnego minimum. Gotowa nawierzchnia może mieć grubość od zaledwie 2 milimetrów do 7 centymetrów. Jeśli jest stosunkowo cienka (do 50 mm), to świetnie nadaje się pod energooszczędne ogrzewanie podłogowe, zyskujące z roku na rok coraz większą popularność. W tym kontekście spore znaczenie ma również zaskakująco dobry współczynnik przewodzenia ciepła omawianej posadzki, wynoszący 1,6 – 2,0 [W/m*K]. Dodajmy, że koszt jej wykonania nie jest nadmiernie wygórowany – za metr kwadratowy zapłacimy między 19 a 25 złotych.
Instrukcja krok po kroku
Na wstępie należy zaznaczyć, że nowoczesne posadzki anhydrytowe tworzą gładszą i bardziej estetyczną nawierzchnię aniżeli tradycyjne posadzki cementowe. Pierwszy etap polega na wyznaczeniu poziomu podłogi z wykorzystaniem niwelatora. Następnie warto dokładnie zamocować do ściany taśmę dylatacyjną – najlepiej za pomocą profesjonalnego kleju przeznaczonego do styropianu. Musi optymalnie przylegać w narożach wewnętrznych i zewnętrznych. Oto pozostałe wymagane czynności:
- zabezpieczenie podłoża dwumilimetrową folią budowlaną
- ustalenie najwyższego punktu z użyciem poziomicy
- przygotowanie tzw. sztangi z cienkich rurek i trójników (ułatwi później rozprowadzanie masy)
- precyzyjne wymieszanie sypkiego anhydrytu z czystą wodą w pojemnym wiaderku (według proporcji podanych na worku)
- umiejętne wylanie masy na folię do uzyskania odpowiedniego poziomu
- ręczne wyrównanie całości sztangą poprzez miarowe przesuwanie
- odczekanie co najmniej 24 godzin na wyschnięcie posadzki oraz odcięcie wystającej folii dylatacyjnej.